Καλλιτεχνης : Crippen

Εχθες η ΕΡΤ ξαναπρόβαλε το "If I had wings" . Θέμα της είναι η προσπάθεια ενός τυφλού μαθητή λυκείου να ενταχθεί στην ομάδα δρομέων του σχολείου. Από την πρώτη φορα με κράτησε το γεγονός οτι η ιστορία δεν βασίζεται στην βλάβη του ήρωα. Με την καλύτερη του φίλη φέρονται σαν τυπικοί έφηβοι. Δηλ. αλληλοπειράζονται για τα ερωτοχτυπήματα τους. Μοιάζει περισσότερο με ταινία ενηλικίωσης που τυχαίνει να υπάρχει και η βλάβη .

Αυτό όμως που με κάνει να την αναφέρω είναι η τελευταία σκήνη. Είναι όπως θα έπρεπε να είναι κανονικά το πολυδιαμοιρασμένο σπότ για τον Μαραθώνιο Κρήτης.

Ο συνεργάτης του πρωταγωνιστή στο τρέξιμο, αντί να τον πατρονάρει αφήνοντας τον να κερδίσει χωρίς αντίπαλο, τον συνπδεύει μέχρι το τελικό σπρίντ και , συμβολικά, τον αφήνει να κερδίσει μόνος του στην τελική ευθεία τον αντίπαλο. Επί ίσοις όροις. Χωρίς ελεημοσύνη, αλλά με συνομωτικό χτύπημα στον ώμο.

Τέστ : Ποιά άλλα στερεότυπα για την αναπηρία αναπαράγει το τρέιλερ;